Mülayim Tepe

Bir gelinin bohçasında geldin,
Öyle narin, öyle ince, öyle saf.

Al yeşil donandı bu bahçeler,
Ne gecedir bu ne bitmez zifaf.

Bu çorak bahçeye bir gül oldun,
Bir güle bin bülbül etti tavaf.

Ne altında ne üstünde cennet,
Öyle ki yerin gülşen-i araf.

Desem ki sana “Sen şehr-i yarsın.”
Bağdat’tan gelir cevap “El insaf!”

Anadolu’nun güzel kızısın,
Elde sarı kına alaf alaf.

Kaderin karadır namusun ak,
Yine de mahzun duruşun ne tuhaf.

Şanın adında gizlidir bir bak!
İşte Selçuk, Osmanî bir taraf.

Ey sevgili ey Şehr-i Mülayim,
Yakışır sana bu hitaplar bu evsaf.

Adı Tavşanlı yüreği aslan,
Bağrında ordular gizli saf saf.

 Şiir : Sefer Göltekin, Mustafa Uysal

Category: Tavşanlı Şiirleri